Η Ψυχιατρική Στέρησε από την Αδελφή της την Ψυχή της – Η Jasmine την Έφερε Πίσω
Η Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα (CCHR) ερευνά και φέρνει στο φως τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει η ψυχιατρική. Αυτή είναι η ιστορία μιας ζωής που σώθηκε.
Η Sydney, η νεότερη αδελφή της Jasmine ήταν ένα τολμηρό παιδί – δημιουργικό, μέσα στις τέχνες και τραγουδούσε κάθε λεπτό. Ένα από αυτά τα παιδιά που σε κάνουν να σκεφτείς: «Πώς είσαι τόσο ευτυχισμένη;». Και ήταν τόσο ευτυχισμένη, μέχρι που την άρπαξε η ψυχιατρική.
«Οι άνθρωποι έλεγαν συνεχώς στη μητέρα μου ότι η αδερφή μου είχε ADD και ότι έπρεπε να παίρνει Ριταλίνη και ότι χρειαζόταν να την τιθασεύσουν και να την ηρεμήσουν» λέει η Jasmine. Όταν ήταν επτά χρονών της συνταγογραφήθηκαν ψυχοφάρμακα. «Τα φάρμακα την έκαναν να σβήσει» λέει η Jasmine. «Έχασα την αδελφή μου. Ήταν λες και βγάλανε την ψυχή της από μέσα. Ήταν το πιο τρομαχτικό πράγμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Δεν τραγουδούσε. Ήταν ήσυχη όλη την ώρα. Είχε απλώς χαθεί».
Όταν η Jasmine πήγε στο κολέγιο, σπούδασε ψυχολογία και ήταν αποφασισμένη να βρει επιλογές για τα παιδιά πέρα από τα ψυχοφάρμακα. Αλλά μέσα σε έναν χρόνο ήθελε να σταματήσει. Ήταν σαν να ξαναζούσε και πάλι τη «στιγμή των βασάνων» της αδελφής της. Ενώ αναζητούσε λύσεις, ένας καθηγητής της υπέδειξε τη CCHR: «Πρέπει να πας σε αυτό το μουσείο. Θα αλλάξει το σύμπαν σου. Είναι αυτό που ψάχνεις».
Και πήγε. Αυτή και ο σύντροφός της, επίσης φοιτητής ψυχολογίας, επισκέφθηκαν το Μουσείο Ψυχιατρική: Μια Βιομηχανία Θανάτου στη CCHR Διεθνώς. Όταν μπήκαν στο πρώτο δωμάτιο, ήξερε ότι είχε βρει αυτό που έψαχνε. «Σοκαρίστηκα γιατί ήταν η πλευρά που ήξερα» θυμάται. «Όταν έφτασα στο τμήμα αυτό σχετικά με τα παιδιά, κατέρρευσα – απλώς άρχισα να κλαίω... Σκέφτομαι την αδελφή μου. Σκέφτομαι το τι είχε να αντιμετωπίσει και κανείς δεν ήθελε να έχει αυτήν την επίγνωση ή να πει κάτι όπως: “Αυτό δεν είναι σωστό”». Η Jasmine επέστρεψε στο μουσείο με τη μητέρα της και την τότε έφηβη αδερφή της. Όταν η Sydney είδε τις προθήκες, αυτό ήταν: είχε βάλει τέλος στα φάρμακα. Η στάση της ήταν αλύγιστη. «Δεν πιστεύω ότι σε οποιοδήποτε παιδί επτά ετών θα έπρεπε να του γίνεται διάγνωση για οτιδήποτε, γιατί είσαι απλώς ένα παιδί» λέει η Sydney.
Μετά από οκτώ χρόνια που ήταν παγιδευμένη –μια φαρμακωμένη δυστυχία– αυτό αποτέλεσε ένα συγκινητικό τέλος. «Απλώς την πήρα αγκαλιά» θυμάται η Jasmine. «Και της είπα: “Έφτασε η σειρά σου. Μπορείς τώρα να είσαι ελεύθερη. Θα ελευθερώσεις την ψυχή και θα είσαι εσύ και τίποτα δεν πάει στραβά με εσένα.” Επειδή κανείς ίσως δεν της έδινε αναγνώριση για τις δύσκολες στιγμές που περνούσε, εκτός από εμένα».
Η Sydney παραμένει μακριά από τα φάρμακα και τραγουδάει και πάλι. Και οι δύο αδελφές υποστηρίζουν τώρα ανοιχτά τη CCHR εναντίον της χορήγησης ψυχοφαρμάκων.
