ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η ψυχιατρική κακοποίηση και οι αδικίες τρομοκρατούν και καταστρέφουν ζωές κάθε μέρα. Παρά τις σοβαρές προειδοποιήσεις ότι τα ψυχοτρόπα φάρμακα ενδέχεται να προκαλέσουν βίαιη και αυτοκτονική συμπεριφορά, οι ψυχίατροι τα έχουν συνταγογραφήσει σε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Και κάθε μήνα αυτά τα φάρμακα σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους.
Η Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CCHR) ιδρύθηκε από την Εκκλησία της Σαηεντολογίας το 1969 και είναι αφιερωμένη στην εξάλειψη της ψυχιατρικής κακοποίησης και βαρβαρότητας.
Οι επιχορηγήσεις του IAS χρηματοδοτούν εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδόσεις και ντοκιμαντέρ της CCHR, που επιφέρουν την οργή και την ανάληψη δράσης για να εξαλείψουμε νομικά τις καταχρήσεις αυτής της βιομηχανίας θανάτου.
Σήμερα, σχεδόν δύο χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως παίρνουν ψυχοτρόπα φάρμακα – και πάνω από δεκάδες εκατομμύρια από αυτούς είναι παιδιά. Και δεν μας εκπλήσσει, αφού 5 δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύονται κάθε χρόνο στη διαφήμιση των συνταγογραφούμενων φαρμάκων μόνο στις ΗΠΑ.
Πάνω από 250 χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τα χέρια των ψυχιάτρων. Και αυτή τη στιγμή, κάθε χρόνο, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που γίνονται θύματα εγκλεισμού από ψυχιατρικά ιδρύματα παρά τη θέλησή τους.
Με βάση τις δεκαετίες έρευνάς του στο πεδίο της διάνοιας, του πνεύματος και της ζωής, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ χαρακτήρισε την καταχρηστική ψυχιατρική ως τη «Μοναδική αιτία της παρακμής αυτού του σύμπαντος». Η εξάλειψη της κακοποίησης στο πεδίο της ψυχικής υγείας είναι η ευθύνη του κάθε Σαηεντολόγου, όπως αναφέρεται ξεκάθαρα στον Κώδικα του Σαηεντολόγου. Υποσχόμαστε: «να εξασφαλίζουμε μια ατμόσφαιρα ασφάλειας και προστασίας στο πεδίο της πνευματικής υγείας, ξεριζώνοντας τις καταχρήσεις και τη βαναυσότητα στις οποίες επιδίδεται».
Η μάχη για να δοθεί τέλος στην ευρέως διαδεδομένη καταπίεση της καταχρηστικής ψυχιατρικής δεν είναι απλώς ένας αγώνας προς τη διάσωση μερικών απελπισμένων ψυχών, είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πολιτισμό του 21ου αιώνα.
Ως απάντηση στη βάναυση κληρονομιά της ψυχιατρικής, οι επιχορηγήσεις του IAS στηρίζουν εδώ και πολύ καιρό την Επιτροπή Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην παγκόσμια καμπάνια τους που σχεδιάστηκε για να φέρει ένα μόνιμο τέλος στην ψυχιατρική κακοποίηση.
Το επίκεντρό της καμπάνιας είναι το ντοκιμαντέρ Ψυχιατρική: Μια Βιομηχανία Θανάτου. Αυτό το δίωρο φιλμ είναι η πιο περιεκτική ιστορία της ψυχιατρικής σε φιλμ που παράχθηκε ποτέ. Είναι το βασικό περιεχόμενο του Μουσείου «Ψυχιατρική: Μια Βιομηχανία Θανάτου» που βρίσκεται στα κεντρικά γραφεία της CCHR Διεθνώς στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα έχουν περιηγηθεί στο μουσείο, συμπεριλαμβανομένων νοσοκόμων, γιατρών και συνηγόρων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεκάδες κολέγια περιλαμβάνουν το Μουσείο Μια Βιομηχανία Θανάτου στο επίσημο πρόγραμμα σπουδών τους, το οποίο αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την αποφοίτηση των φοιτητών.
Για να αποκαλύψουμε την αλήθεια για τις καταχρήσεις αυτές παντού, το ντοκιμαντέρ έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στις εκθέσεις πολυμέσων που ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη και συμπίπτουν χρονικά με ψυχιατρικά συνέδρια και συνελεύσεις.
Ο IAS τότε χρηματοδοτεί επίσης αποστολές από ενημερωτικά χαρτοφυλάκια που περιέχουν το Ψυχιατρική: Μια Βιομηχανία Θανάτου καθώς και το πλήρες οπλοστάσιο των ντοκιμαντέρ της CCHR, που το καθένα αποκαλύπτει μια ξεχωριστή πλευρά της ψυχιατρικής εγκληματικότητας. Αποστέλλονται σε γιατρούς, δικηγόρους σωματικών τραυματισμών, συλλόγους γονέων-καθηγητών, εισαγγελείς, νομοθέτες και οποιονδήποτε βρίσκεται σε θέση να φέρει την ψυχιατρική ενώπιον του νόμου.
Μέχρι σήμερα, η CCHR έχει προκαλέσει την ψήφιση πάνω από 150 νόμων που αφορούν την προστασία των πολιτών από την ψυχιατρική κακοποίηση. Η CCHR εργάζεται ακατάπαυστα έχοντας 200 παραρτήματα σε 34 έθνη για να φέρει τη μέρα που η ψυχιατρική κακοποίηση θα έχει αφανιστεί για πάντα μέσα από νομοθεσίες και διώξεις.
Η γνώση που μία από τους μαθητές μου απέκτησε αφότου πήγε στο μουσείο της CCHR, έσωσε τη ζωή του παιδιού της. Πόσες μητέρες δεν έχουν την ευκαιρία να ζητήσουν συμβουλές γιατί η πλειονότητα των μητέρων πιστεύουν τους ανθρώπους με τον τίτλο “Γιατρός” στο λευκό πανωφόρι τους; Δεν ξέρουν αρκετά, αλλά τώρα έχουν έναν τρόπο να μάθουν.
Το ντοκιμαντέρ Μοιραίο Λάθος πυροδότησε το πάθος μου να πω σε όλους τους άλλους τι συμβαίνει. Βρίσκομαι εκεί έξω διαδίδοντας την αλήθεια. Λόγω της υποστήριξης του IAS έχω σήμερα τον γιο μου και έχω την οικογένειά μου. Συνεχίστε την υποστήριξή σας. Σώζετε ζωές. Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να είναι καλύτερο.
Έπαιρνα ψυχοφάρμακα για 30 χρόνια, τα οποία έχουν προκαλέσει πολλές παρενέργειες και κακή υγεία. Έχω προσπαθήσει να ανακαλύψω έναν τρόπο για να απελευθερωθώ από τα ψυχοτρόπα φάρμακα για πάνω από μια δεκαετία. Η πορεία μου τελικά με οδήγησε στη CCHR. Δεν κάνω χρήση ψυχιατρικών φαρμάκων εδώ και σχεδόν έξι μήνες τώρα. Είμαι αιώνια ευγνώμων στη CCHR και θα είμαι για πάντα ένα αέναο μέλος της. Σας ευχαριστώ που αλλάξατε τη ζωή μου.
Βρισκόμαστε σ’ ένα πολύ επικίνδυνο μέρος στην κοινωνία μας όπου οι ψυχίατροι επιτρέπεται να επιβάλλουν τη χορήγηση βλαβερών, επικίνδυνων, θανατηφόρων φαρμάκων σε παιδιά. Έλαβα ένα τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα για την παράνομη απομάκρυνση ενός παιδιού. Η μητέρα είχε το δικαίωμα να διακόψει τη λήψη αυτού του φαρμάκου από το παιδί της. Το φάρμακο σκότωνε το παιδί της. Έλαβα τηλεφωνήματα από παντού. Τότε όμως έλαβα ένα τηλεφώνημα από την πραγματική βοήθεια: τη CCHR! Είχαμε γεγονότα, είχαμε στατιστικές, είχα εκπαίδευση στο θέμα των φαρμάκων, οπότε ήξερα ποιες είναι οι παρενέργειες. Και η CCHR δεν μας έδωσε απλώς τις πληροφορίες, ήταν παρόντες. Δεν πας απλώς στο δικαστήριο και αρχίζεις απλώς να δίνεις επιχειρήματα. Χρειάζεσαι εργαλεία, χρειάζεσαι πληροφορίες, χρειάζεσαι ειδικούς, και η CCHR προσέφερε τη βοήθειά της πραγματικά. Η CCHR στάθηκε δίπλα μας. Δεν πρόκειται να μας ενοχλήσετε. Θα το πούμε στη CCHR και η CCHR θα μας σώσει!
Το πακέτο με βοήθησε προσωπικά... Είχα υποστεί πάνω από πέντε χρόνια αγωγής, συμπεριλαμβανομένων αρκετών διαφορετικών διαγνώσεων. Όταν ένας ψυχολόγος μού είπε για το ντοκιμαντέρ, μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος για να απαλλαχτώ από την υπερβολική φαρμακευτική αγωγή. Δεν άντεχα άλλο… Σήμερα είμαι ένα φυσιολογικό άτομο, με σκαμπανεβάσματα, αλλά μπορώ να κάνω τα πάντα χωρίς καμία θεραπεία.
Αναλάβαμε μια υπόθεση μιας μητέρας που είχε κριθεί ακατάλληλη από έναν ψυχίατρο, κι έτσι της πήραν τις δυο κόρες της. Μαζί με τη CCHR αξιοποιήσαμε τις εφημερίδες και την τηλεόραση για να μιλήσουμε σχετικά με την πραγματική υπόθεση. Στο τέλος, η μητέρα –όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, και προφανώς με τη βοήθειά μας– ήταν μια μητέρα και, πάνω απ’ όλα, ένα ανθρώπινο ον. Τώρα, τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια, οι κόρες ζουν με τη μητέρα τους. Η CCHR μού έδωσε την ευκαιρία να γίνω η φωνή για όσους δεν είχαν μία.
Μακάρι να ήξερα γι’ αυτό πολλά χρόνια πριν. Αυτό το φιλμ θα μπορούσε να έχει γλιτώσει 35 χρόνια θλίψης που προσωπικά βίωσα στην προσπάθεια να βρω την αλήθεια λίγο λίγο, κομμάτι κομμάτι. Θα μπορούσε επίσης να γλιτώσει χρόνια προσωπικού πόνου προς τον εαυτό σου ή προς ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Όταν επισκέφθηκα το Μουσείο Μια Βιομηχανία Θανάτου, βγήκα θυμωμένη και άφωνη μ’ αυτό που είχα δει. Ήταν αποκαρδιωτικό. Με εξέπληξε το ότι υπήρχε ένα μουσείο που ήταν πρόθυμο να το δείξει αυτό στον κόσμο.
